اکسیژن یکی از اجزای هوا است و بی‌رنگ و بی‌بو است. اکسیژن از هوا چگال‌تر است. روش تولید اکسیژن در مقیاس بزرگ، تجزیه هوای مایع است. ابتدا هوا فشرده، منبسط و سپس به هوای مایع منجمد می‌شود. از آنجایی که گازهای نجیب و نیتروژن نقطه جوش پایین‌تری نسبت به اکسیژن دارند، آنچه پس از تجزیه باقی می‌ماند، اکسیژن مایع است که می‌توان آن را در بطری‌های فشار بالا ذخیره کرد. همه واکنش‌های اکسیداسیون و فرآیندهای احتراق به اکسیژن نیاز دارند. به عنوان مثال، در فرآیند فولادسازی، ناخالصی‌هایی مانند گوگرد و فسفر حذف می‌شوند. دمای مخلوط اکسیژن و استیلن تا 3500 درجه سانتیگراد است که برای جوشکاری و برش فولاد استفاده می‌شود. اکسیژن برای شیشه‌سازی، تولید سیمان، برشته کردن مواد معدنی و فرآوری هیدروکربن مورد نیاز است. اکسیژن مایع همچنین به عنوان سوخت موشک استفاده می‌شود و ارزان‌تر از سایر سوخت‌ها است. افرادی که در محیط‌های کم‌اکسیژن یا کمبود اکسیژن کار می‌کنند، مانند غواصان و فضانوردان، برای ادامه حیات حیاتی هستند. با این حال، حالت فعال اکسیژن، مانند H2O2 و H2O2، آسیب به پوست و چشم ناشی از اشعه ماوراء بنفش عمدتاً مربوط به آسیب جدی به بافت‌های بیولوژیکی است.
بیشتر اکسیژن تجاری از جداسازی هوا ساخته می‌شود، که در آن هوا به مایع تبدیل شده و با تقطیر خالص‌سازی می‌شود. تقطیر کامل در دمای پایین نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. مقدار کمی اکسیژن به عنوان ماده اولیه الکترولیز شده است و اکسیژن با خلوص بالا با خلوص بیش از 99.99٪ می‌تواند پس از هیدروژن‌زدایی کاتالیزوری تولید شود. سایر روش‌های تصفیه شامل جذب نوسان فشار و جداسازی غشایی است.
اکسیژن و استیلن با هم شعله اکسی استیلن را ایجاد می‌کنند که برای برش فلزات استفاده می‌شود.
کاربرد اکسیژن پزشکی برای گاز تنفسی برای بیماران بیمارستان، آتش نشانان، غواصان
صنعت شیشه از اکسیژن استفاده می‌کند
اکسیژن با خلوص بالا برای تولید قطعات الکترونیکی
اکسیژن با خلوص بالا برای ابزارهای ویژه
زمان ارسال: ۲۵ آگوست ۲۰۲۲