گسترش دهنده ها می توانند از کاهش فشار برای رانندگی ماشین های چرخان استفاده کنند. اطلاعات در مورد چگونگی ارزیابی مزایای بالقوه نصب یک توسعه دهنده را می توان در اینجا یافت.
به طور معمول در صنعت فرآیند شیمیایی (CPI) ، "مقدار زیادی از انرژی در دریچه های کنترل فشار هدر می رود که در آن مایعات با فشار بالا باید تحت فشار قرار گیرند" [1]. بسته به عوامل مختلف فنی و اقتصادی ، ممکن است مطلوب باشد که این انرژی را به انرژی مکانیکی در حال چرخش تبدیل کند ، که می تواند برای هدایت ژنراتورها یا سایر دستگاه های چرخان استفاده شود. برای مایعات غیر قابل فشرده (مایعات) ، این کار با استفاده از یک توربین بازیابی انرژی هیدرولیک حاصل می شود (HPRT ؛ به مرجع 1 مراجعه کنید). برای مایعات قابل فشرده سازی (گازها) ، یک دستگاه حمل کننده یک دستگاه مناسب است.
گسترش دهنده ها یک فناوری بالغ با بسیاری از کاربردهای موفق مانند ترک خوردگی کاتالیزوری سیال (FCC) ، یخچال ، دریچه های شهر گاز طبیعی ، جداسازی هوا یا انتشار اگزوز هستند. در اصل ، از هر جریان گاز با کاهش فشار می توان برای هدایت یک گسترش دهنده استفاده کرد ، اما "خروجی انرژی به طور مستقیم با نسبت فشار ، دما و سرعت جریان جریان گاز متناسب است" [2] و همچنین امکان سنجی فنی و اقتصادی. اجرای Expander: این فرآیند به این عوامل و سایر عوامل مانند قیمت انرژی محلی و در دسترس بودن تجهیزات مناسب سازنده بستگی دارد.
اگرچه توربوسیساندر (عملکرد مشابه با یک توربین) شناخته شده ترین نوع گسترش دهنده است (شکل 1) ، انواع دیگری نیز برای شرایط فرآیند مختلف مناسب است. در این مقاله انواع اصلی گسترش دهنده ها و مؤلفه های آنها ارائه شده است و خلاصه می شود که چگونه مدیران عملیات ، مشاوران یا حسابرسان انرژی در بخش های مختلف CPI می توانند مزایای احتمالی اقتصادی و زیست محیطی نصب یک گسترش دهنده را ارزیابی کنند.
انواع مختلفی از باندهای مقاومت وجود دارد که در هندسه و عملکرد بسیار متفاوت است. انواع اصلی در شکل 2 نشان داده شده است ، و هر نوع به طور خلاصه در زیر شرح داده شده است. برای اطلاعات بیشتر و همچنین نمودارهای مقایسه وضعیت عملیاتی هر نوع بر اساس قطر خاص و سرعت خاص ، به کمک مراجعه کنید. 3
پیستون توربوسیساندر. توربوسیپندرهای پیستون و روتاری پیستون مانند موتور احتراق داخلی با چرخش معکوس عمل می کنند ، گاز فشار قوی را جذب می کنند و انرژی ذخیره شده آن را از طریق میل لنگ تبدیل می کنند.
Expander Turbo را بکشید. گسترش توربین ترمز از یک محفظه جریان متمرکز با باله های سطل متصل به حاشیه عنصر چرخان تشکیل شده است. آنها به همان روش چرخ های آب طراحی شده اند ، اما مقطع اتاق های متمرکز از ورودی به خروجی افزایش می یابد و باعث می شود گاز گسترش یابد.
توربوکسندر شعاعی. توربوکسران جریان شعاعی دارای یک ورودی محوری و یک پریز شعاعی هستند و به این گاز اجازه می دهد تا از طریق پروانه توربین به صورت شعاعی گسترش یابد. به طور مشابه ، توربین های جریان محوری گاز را از طریق چرخ توربین گسترش می دهند ، اما جهت جریان به موازات محور چرخش باقی می ماند.
در این مقاله به بحث در مورد توربوسپان های شعاعی و محوری ، در مورد زیرگروه ها ، مؤلفه ها و اقتصاد مختلف آنها می پردازیم.
یک توربوسیپندر انرژی را از یک جریان گاز با فشار بالا استخراج می کند و آن را به بار درایو تبدیل می کند. به طور معمول بار یک کمپرسور یا ژنراتور متصل به شافت است. یک توربوسیساندر با کمپرسور کمپرسور مایع در سایر قسمتهای جریان فرآیند که نیاز به مایع فشرده شده دارند ، در نتیجه با استفاده از انرژی که در غیر این صورت هدر می رود ، بهره وری کلی گیاه را افزایش می دهد. یک توربوسیساندر با بار ژنراتور انرژی را به برق تبدیل می کند ، که می تواند در سایر فرآیندهای گیاهی استفاده شود یا برای فروش به شبکه محلی بازگردد.
ژنراتورهای Turboexpander می توانند به یک شافت درایو مستقیم از چرخ توربین به ژنراتور مجهز شوند ، یا از طریق گیربکس که به طور موثری سرعت ورودی را از چرخ توربین به ژنراتور از طریق نسبت دنده کاهش می دهد. Turboexpanders Drive Drive مزایایی در هزینه های کارآیی ، ردپای و نگهداری ارائه می دهد. Turboexpanders گیربکس سنگین تر است و به یک ردپای بزرگتر ، تجهیزات کمکی روانکاری و نگهداری منظم نیاز دارد.
توربوزپندرهای جریان از طریق جریان می توانند به شکل توربین های شعاعی یا محوری ساخته شوند. گسترش جریان های شعاعی حاوی یک ورودی محوری و یک پریز شعاعی به گونه ای است که جریان گاز از توربین به صورت شعاعی از محور چرخش خارج می شود. توربین های محوری اجازه می دهند گاز به صورت محوری در امتداد محور چرخش جریان یابد. توربین های جریان محوری انرژی را از جریان گاز از طریق ون های راهنمای ورودی به چرخ Expander استخراج می کنند ، در حالی که سطح مقطعی از محفظه انبساط به تدریج در حال افزایش است تا سرعت ثابت را حفظ کند.
یک ژنراتور توربوکسپندر از سه مؤلفه اصلی تشکیل شده است: یک چرخ توربین ، یاتاقان های ویژه و یک ژنراتور.
چرخ توربین. چرخ های توربین اغلب به طور خاص برای بهینه سازی کارآیی آیرودینامیکی طراحی شده اند. متغیرهای کاربردی که بر طراحی چرخ توربین تأثیر می گذارد شامل فشار ورودی/خروجی ، دمای ورودی/خروجی ، جریان حجم و خصوصیات سیال است. هنگامی که نسبت فشرده سازی برای کاهش در یک مرحله خیلی زیاد است ، یک توربوسیندر با چرخ های توربین متعدد مورد نیاز است. هر دو چرخ توربین شعاعی و محوری می توانند به عنوان چند مرحله ای طراحی شوند ، اما چرخ های توربین محوری دارای طول محوری بسیار کوتاه تر هستند و بنابراین جمع و جور تر هستند. توربین های جریان شعاعی چند مرحله ای نیاز به جریان گاز از محوری به شعاعی و بازگشت به محوری دارند و باعث ایجاد تلفات اصطکاک بالاتر از توربین های جریان محوری می شوند.
یاتاقان ها طراحی بلبرینگ برای عملکرد کارآمد یک توربوسیندر بسیار مهم است. انواع بلبرینگ مربوط به طرح های توربوسیندر بسیار متفاوت است و می تواند شامل یاتاقان های روغن ، یاطاقان فیلم مایع ، یاطاقان توپ سنتی و یاطاقان مغناطیسی باشد. همانطور که در جدول 1 نشان داده شده است ، هر روش مزایا و معایب خاص خود را دارد.
بسیاری از تولید کنندگان Turboexpander به دلیل مزایای منحصر به فرد خود ، یاتاقان های مغناطیسی را به عنوان "تحمل انتخاب" خود انتخاب می کنند. یاتاقان های مغناطیسی از عملکرد بدون اصطکاک اجزای پویا توربوسپندر اطمینان می دهند که به طور قابل توجهی هزینه های عملیاتی و نگهداری را در طول عمر دستگاه کاهش می دهد. آنها همچنین برای مقاومت در برابر طیف گسترده ای از بارهای محوری و شعاعی و شرایط بیش از حد طراحی شده اند. هزینه های اولیه بالاتر آنها با هزینه های بسیار پایین تر چرخه زندگی جبران می شود.
دینام ژنراتور انرژی چرخشی توربین را می گیرد و با استفاده از ژنراتور الکترومغناطیسی (که می تواند یک مولد القایی یا ژنراتور آهنربای دائمی باشد) آن را به انرژی الکتریکی مفید تبدیل می کند. ژنراتورهای القایی دارای سرعت کمتری هستند ، بنابراین برنامه های توربین با سرعت بالا به گیربکس نیاز دارند ، اما می توانند برای مطابقت با فرکانس شبکه طراحی شوند و نیاز به یک درایو فرکانس متغیر (VFD) را برای تأمین برق تولید شده از بین می برد. از طرف دیگر ، ژنراتورهای آهنربای دائمی می توانند مستقیماً شافت را با توربین همراه و از طریق یک درایو فرکانس متغیر به شبکه منتقل کنند. این ژنراتور برای ارائه حداکثر توان بر اساس قدرت شافت موجود در سیستم طراحی شده است.
مهر و موم مهر و موم همچنین در هنگام طراحی یک سیستم توربوکسپندر یک مؤلفه مهم است. برای حفظ راندمان بالا و رعایت استانداردهای زیست محیطی ، سیستم ها باید مهر و موم شوند تا از نشت گاز احتمالی جلوگیری شود. Turboexpanders می تواند مجهز به مهر و موم های پویا یا استاتیک باشد. مهر و موم های پویا ، مانند مهر و موم های هزارتوی و مهر و موم های گاز خشک ، یک مهر و موم را در اطراف یک شافت چرخان فراهم می کنند ، به طور معمول بین چرخ توربین ، یاتاقان ها و بقیه دستگاه که ژنراتور در آن قرار دارد. مهر و موم های پویا به مرور زمان از بین می روند و برای اطمینان از عملکرد صحیح آنها به نگهداری و بازرسی منظم نیاز دارند. هنگامی که تمام اجزای توربوباکسندر در یک محفظه واحد موجود است ، می توان از مهر و موم های استاتیک برای محافظت از هرگونه سرب از مسکن ، از جمله ژنراتور ، درایوهای بلبرینگ مغناطیسی یا سنسورها استفاده کرد. این مهر و موم های هوایی محافظت دائمی در برابر نشت گاز را فراهم می کند و نیازی به تعمیر و نگهداری و تعمیر ندارد.
از دیدگاه فرآیند ، نیاز اصلی برای نصب یک گسترش دهنده ، تأمین گاز فشرده (غیر قابل تحمل) با فشار بالا به یک سیستم کم فشار با جریان کافی ، افت فشار و استفاده برای حفظ عملکرد عادی تجهیزات است. پارامترهای عملیاتی در سطح ایمن و کارآمد نگهداری می شوند.
از نظر عملکرد کاهش فشار ، می توان از Extander برای جایگزینی دریچه ژول-تامسون (JT) استفاده کرد ، همچنین به عنوان دریچه دریچه گاز شناخته می شود. از آنجا که دریچه JT در طول یک مسیر ایزنتروپیک حرکت می کند و Expander در طول یک مسیر تقریباً ایزنتروپیک حرکت می کند ، دومی آنتالپی گاز را کاهش می دهد و اختلاف آنتالپی را به قدرت شافت تبدیل می کند و از این طریق دمای خروجی پایین تر از شیر JT ایجاد می کند. این در فرآیندهای کرایوژنیک مفید است که هدف آن کاهش دمای گاز است.
اگر در دمای گاز خروجی حد کمتری وجود داشته باشد (به عنوان مثال ، در یک ایستگاه رفع فشار که دمای گاز باید بالاتر از انجماد ، هیدراتاسیون یا حداقل دمای طراحی مواد حفظ شود) ، حداقل باید یک بخاری اضافه شود. دمای گاز را کنترل کنید. هنگامی که پیش از هوا در بالادست از Expander قرار دارد ، برخی از انرژی حاصل از گاز خوراک نیز در گسترش دهنده بازیابی می شود و از این طریق باعث افزایش توان خود می شود. در برخی از تنظیمات که در آن کنترل دمای خروجی لازم است ، می توان یک مجدداً پس از Expander نصب کرد تا کنترل سریع تری داشته باشد.
در شکل 3 نمودار ساده شده از نمودار جریان کلی یک ژنراتور Expander با پیش نگهدارنده استفاده شده برای جایگزینی دریچه JT را نشان می دهد.
در سایر تنظیمات فرآیند ، انرژی بازیابی شده در گسترش می تواند مستقیماً به کمپرسور منتقل شود. این دستگاه ها ، که گاهی اوقات "فرماندهان" خوانده می شوند ، معمولاً مراحل انبساط و فشرده سازی را که توسط یک یا چند شفت متصل هستند ، دارند که ممکن است شامل یک گیربکس برای تنظیم اختلاف سرعت بین دو مرحله نیز باشد. همچنین می تواند شامل یک موتور اضافی برای تأمین انرژی بیشتر در مرحله فشرده سازی باشد.
در زیر برخی از مهمترین مؤلفه هایی که از عملکرد مناسب و ثبات سیستم اطمینان می دهند.
دریچه بای پس یا شیر کاهش فشار. دریچه بای پس اجازه می دهد تا هنگامی که توربوسپندر کار نمی کند (به عنوان مثال ، برای نگهداری یا اضطراری) ، عملکرد خود را ادامه دهد ، در حالی که دریچه کاهش فشار برای عملکرد مداوم برای تأمین گاز اضافی در صورت فراتر از ظرفیت طراحی Extender استفاده می شود.
شیر خاموش کننده اضطراری (ESD). از دریچه های ESD برای جلوگیری از آسیب مکانیکی برای جلوگیری از آسیب مکانیکی برای جلوگیری از آسیب مکانیکی استفاده می شود.
ابزار و کنترل. متغیرهای مهم برای نظارت شامل فشار ورودی و خروجی ، سرعت جریان ، سرعت چرخش و خروجی برق است.
رانندگی با سرعت بیش از حد. این دستگاه جریان را به سمت توربین قطع می کند و باعث می شود روتور توربین کند شود و از این طریق به دلیل شرایط غیر منتظره فرآیند که می تواند به تجهیزات آسیب برساند ، از تجهیزات در برابر سرعت بیش از حد محافظت می کند.
شیر ایمنی فشار (PSV). PSV ها اغلب برای محافظت از خطوط لوله و تجهیزات کم فشار پس از یک توربوسیندر نصب می شوند. PSV باید برای مقاومت در برابر شدیدترین شرایط احتمالی طراحی شود ، که به طور معمول شامل خرابی دریچه بای پس از باز است. اگر یک گسترش دهنده به یک ایستگاه کاهش فشار موجود اضافه شود ، تیم طراحی فرآیند باید تعیین کند که آیا PSV موجود محافظت کافی را ارائه می دهد یا خیر.
بخاری بخاری ها افت دما را ناشی از عبور گاز از طریق توربین جبران می کنند ، بنابراین باید گاز از قبل گرم شود. عملکرد اصلی آن افزایش دمای جریان گاز در حال افزایش برای حفظ دمای گاز است که از آن خارج می شود و از آن خارج می شود. یکی دیگر از مزایای افزایش دما ، افزایش تولید برق و همچنین جلوگیری از خوردگی ، تراکم یا هیدرات است که می تواند بر نازل های تجهیزات تأثیر منفی بگذارد. در سیستم های حاوی مبدل های حرارتی (همانطور که در شکل 3 نشان داده شده است) ، معمولاً با تنظیم جریان مایع گرم شده به داخل بدن ، دمای گاز کنترل می شود. در برخی از طرح ها می توان از بخاری شعله یا بخاری برقی به جای مبدل حرارتی استفاده کرد. بخاری ها ممکن است از قبل در یک ایستگاه دریچه JT موجود وجود داشته باشند ، و اضافه کردن یک دستگاه پخش کننده ممکن است نیازی به نصب بخاری های اضافی نداشته باشد ، بلکه افزایش جریان مایعات گرم شده است.
روغن کاری سیستم های گاز و مهر و موم. همانطور که در بالا ذکر شد ، گسترش دهنده ها می توانند از طرح های مختلف مهر و موم استفاده کنند ، که ممکن است به روان کننده ها و گازهای آب بندی نیاز داشته باشد. در صورت کاربرد ، روغن روان کننده باید هنگام تماس با گازهای فرآیند ، کیفیت و خلوص بالایی را حفظ کند و سطح ویسکوزیته روغن باید در محدوده کار مورد نیاز یاتاقان های روغن کاری شده باقی بماند. سیستم های گاز مهر و موم شده معمولاً مجهز به دستگاه روغن کاری روغن هستند تا از ورود روغن از جعبه بلبرینگ به جعبه انبساط جلوگیری شود. برای کاربردهای ویژه کامپوزیت های مورد استفاده در صنعت هیدروکربن ، سیستم های گاز روغن و روغن مهر و موم به طور معمول برای مشخصات API 617 [5] قسمت 4 طراحی شده اند.
درایو فرکانس متغیر (VFD). هنگامی که ژنراتور القا شود ، یک VFD به طور معمول روشن می شود تا سیگنال جریان متناوب (AC) را تنظیم کند تا با فرکانس ابزار مطابقت داشته باشد. به طور معمول ، طرح های مبتنی بر درایوهای فرکانس متغیر ، راندمان کلی بالاتری نسبت به طرح هایی که از گیربکس یا سایر اجزای مکانیکی استفاده می کنند ، دارند. سیستم های مبتنی بر VFD همچنین می توانند طیف وسیع تری از تغییرات فرآیند را در خود جای دهند که می تواند منجر به تغییر در سرعت شافت گسترده شود.
انتقال. برخی از طرح های Expander از گیربکس برای کاهش سرعت گسترش به سرعت امتیاز ژنراتور استفاده می کنند. هزینه استفاده از گیربکس ، بازده کلی و در نتیجه توان کمتری است.
هنگام تهیه درخواست نقل قول (RFQ) برای یک گسترش دهنده ، مهندس فرایند ابتدا باید شرایط عملیاتی را از جمله اطلاعات زیر تعیین کند:
مهندسان مکانیک اغلب با استفاده از داده های سایر رشته های مهندسی مشخصات و مشخصات ژنراتور Expander را تکمیل می کنند. این ورودی ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مشخصات همچنین باید لیستی از اسناد و نقشه های ارائه شده توسط سازنده را به عنوان بخشی از فرآیند مناقصه و دامنه عرضه و همچنین روشهای آزمایش قابل اجرا مطابق آنچه توسط پروژه مورد نیاز است ، شامل شود.
اطلاعات فنی ارائه شده توسط سازنده به عنوان بخشی از فرآیند مناقصه باید به طور کلی شامل عناصر زیر باشد:
اگر هر جنبه ای از پیشنهاد با مشخصات اصلی متفاوت باشد ، تولید کننده نیز باید لیستی از انحرافات و دلایل انحراف را ارائه دهد.
پس از دریافت یک پیشنهاد ، تیم توسعه پروژه باید درخواست انطباق را بررسی کند و تعیین کند که آیا واریانس از نظر فنی توجیه شده است یا خیر.
سایر ملاحظات فنی که باید هنگام ارزیابی پیشنهادات در نظر بگیرید عبارتند از:
سرانجام ، یک تحلیل اقتصادی باید انجام شود. از آنجا که گزینه های مختلف ممکن است منجر به هزینه های اولیه مختلف شود ، توصیه می شود که یک جریان نقدی یا تجزیه و تحلیل هزینه چرخه زندگی برای مقایسه اقتصاد بلند مدت پروژه و بازده سرمایه گذاری انجام شود. به عنوان مثال ، سرمایه گذاری اولیه بالاتر ممکن است در طولانی مدت با افزایش بهره وری یا کاهش نیازهای نگهداری جبران شود. برای راهنمایی در مورد این نوع تجزیه و تحلیل به "منابع" مراجعه کنید. 4
تمام برنامه های ژنراتور توربوسپندر برای تعیین میزان کل انرژی موجود که می تواند در یک برنامه خاص قابل بازیابی باشد ، به یک محاسبه قدرت بالقوه اولیه نیاز دارند. برای یک ژنراتور توربوکسندر ، پتانسیل قدرت به عنوان یک فرآیند ایزنتروپیک (آنتروپی ثابت) محاسبه می شود. این وضعیت ترمودینامیکی ایده آل برای در نظر گرفتن یک فرآیند آدیاباتیک برگشت پذیر بدون اصطکاک است ، اما این روند صحیح برای برآورد پتانسیل انرژی واقعی است.
انرژی پتانسیل ایزنتروپیک (IPP) با ضرب اختلاف آنتالپی خاص در ورودی و خروجی توربوکسندر و ضرب نتیجه با سرعت جریان جرم محاسبه می شود. این انرژی بالقوه به عنوان یک مقدار ایزنتروپیک بیان خواهد شد (معادله (1)):
ipp = (hinlet - h (i ، e)) × ṁ x ŋ (1)
جایی که H (i ، e) آنتالپی خاص با در نظر گرفتن دمای خروجی ایزنتروپیک و سرعت جریان جرم است.
اگرچه می توان از انرژی بالقوه ایزنتروپیک برای برآورد انرژی بالقوه استفاده کرد ، اما تمام سیستم های واقعی شامل اصطکاک ، گرما و سایر تلفات انرژی جانبی هستند. بنابراین ، هنگام محاسبه پتانسیل قدرت واقعی ، داده های ورودی اضافی زیر باید در نظر گرفته شود:
در بیشتر برنامه های توربوباکسندر ، درجه حرارت به حداقل محدود می شود تا از مشکلات ناخواسته مانند انجماد لوله که قبلاً ذکر شد ، جلوگیری شود. در جایی که گاز طبیعی جریان دارد ، هیدراتها تقریباً همیشه وجود دارند ، به این معنی که اگر دمای خروجی زیر 0 درجه سانتیگراد کاهش یابد ، خط لوله در پایین دست یک توربوسیپندر یا دریچه دریچه گاز در داخل و خارجی یخ می زند. تشکیل یخ می تواند منجر به محدودیت جریان شود و در نهایت سیستم را برای یخ زدایی خاموش کند. بنابراین ، از دمای خروجی "مورد نظر" برای محاسبه سناریوی قدرت بالقوه واقع بینانه تر استفاده می شود. با این حال ، برای گازهایی مانند هیدروژن ، حد دما بسیار پایین تر است زیرا هیدروژن از گاز به مایع تغییر نمی کند تا زمانی که به دمای کرایوژنیک برسد (-253 درجه سانتیگراد). برای محاسبه آنتالپی خاص از این دمای خروجی مورد نظر استفاده کنید.
بهره وری از سیستم توربوکسندر نیز باید در نظر گرفته شود. بسته به فناوری مورد استفاده ، راندمان سیستم می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. به عنوان مثال ، یک توربوسیساندر که از دنده کاهش برای انتقال انرژی چرخش از توربین به ژنراتور استفاده می کند ، تلفات اصطکاک بیشتری را نسبت به سیستمی که از درایو مستقیم از توربین به ژنراتور استفاده می کند ، تجربه می کند. راندمان کلی یک سیستم توربوسپندر به عنوان درصد بیان می شود و هنگام ارزیابی پتانسیل قدرت واقعی توربوسیندر در نظر گرفته می شود. پتانسیل قدرت واقعی (PP) به شرح زیر محاسبه می شود:
pp = (hinlet - hexit) × ṁ x ṅ (2)
بیایید به کاربرد تسکین فشار گاز طبیعی بپردازیم. ABC یک ایستگاه کاهش فشار را که گاز طبیعی را از خط لوله اصلی حمل می کند ، اداره می کند و آن را حفظ می کند و آن را به شهرداری های محلی توزیع می کند. در این ایستگاه ، فشار ورودی گاز 40 بار و فشار خروجی 8 بار است. دمای گاز ورودی از قبل گرم شده 35 درجه سانتیگراد است که برای جلوگیری از انجماد خط لوله ، گاز را از قبل گرم می کند. بنابراین ، دمای گاز خروجی باید کنترل شود تا زیر 0 درجه سانتیگراد قرار نگیرد. در این مثال از 5 درجه سانتیگراد به عنوان حداقل دمای خروجی برای افزایش ضریب ایمنی استفاده خواهیم کرد. سرعت جریان گاز حجمی عادی 50،000 نانومتر در ساعت است. برای محاسبه پتانسیل قدرت ، فرض خواهیم کرد که تمام گاز از طریق توربو گسترش می یابد و حداکثر توان خروجی را محاسبه می کند. با استفاده از محاسبه زیر پتانسیل خروجی کل قدرت را تخمین بزنید:
زمان پست: مه 25-2024